لالایی‌های مادران بختیاری سرشار از زندگی است
در این ترانه‌ها، مادران آرزو‌ها، دردها و رنجها، دیدگاهها، مهر و عواطف مادری، یادها‌، برنامه‌ها و تصمیم‌ها، مسائل سیاسی، مذهبی و تاریخی و غیره را در کالبد لالائیها می‌ریزند و آنها را عرضه مي كنند.
كارشناس ارشد ايرانشناسي گفت: لالایی‌ها یکی از قدیمی‌ترین و زیباترین ترانه‌های عامیانه هستند که با آواز حزین، برای خواباندن و گاهی نوازش کردن کودکان، توسط مادران خوانده می‌شود و مانند همه ادب عامه، سرشار از زندگی و واقعیت‌های آن است.
علي حسين پور در گفتگو با خبرنگار آ‍ژانس خبري بختياري (ايبنانيوز) http://www.ibnanews.com/pages/?cid=2545 اظهار داشت: در جوامع سنتی، علیرغم اینکه عمده کارهای سنگین خانه و خانه‌داری و تربیت و نگهداری فرزندان و ... بر عهده زنان است - که اگر نه سنگینتر از کار مردان، سبکتر از آن هم نیست- اما جایی برای نشان دادن این همه زحمت و تلاش وجود ندارد چیزی که وظیفه زن دانسته شده و هیچ سپاسی برای آن در نظر گرفته نشده است كه این امر در جوامع کوچنده جامعه‌مان، خود را به نحوی برجسته‌تر می‌نمایاند.
حسين پور افزود: بیداری زنان ایل در سحرگاهان که مردان خفته‌اند، به چشمه رفتن و آب آوردن با مشک‌های نهاده بر دوش، مشک دوغ زدن، جمع‌آوری هیزم از دل کوه و دشت برای آتش، دوشیدن احشام و پختن شیر، پخت نان و آماده کردن صبحانه، تنها گوشه‌ای از فعالیت‌های زنان ایل است که برخی از این کارها پیش از طلوع آفتاب به انجام می‌رسد.
وي تصريح كرد: قرار دادن این حجم فعالیت در کنار کارهایی که باید تا پاسی از شب به انجام برسد شگفتی انسان را برمی‌انگیزد و برای زنان فرمانبردار ایل، تنها راه نشان دادن این سختی‌ها و بدین‌سان خارج کردن عقده‌های زندگی سخت و گاهی نامرادی‌های روزگار، زمزمه‌هایی است که هنگام مشک‌زدن، خوابانیدن کودک و ... بر زبان جاری می‌سازند ترانه‌هايي که شاید در نگاه اول بی‌اهمیت به نظر می‌آیند، اما با تعمیق در آنها نه تنها با حجمی انبوه از داده‌های آن فرهنگ آشنا می‌شویم، بلکه نارسایی‌ها و دشواری‌های زندگی این قشر جامعه ایلی را از خلالش درمی‌یابیم.
حسين پور با اشاره به زحماتی که زنان ایل بختیاری در زندگی روزانه خود متحمل مي‌شوند و لالايي‌هاي مادرانه و ترانه، کارهایی که توسط آنان به صورت آهنگین و متناسب با نوع فعالیت و کاری که انجام می‌دهند، خوانده می‌شود، خاطر نشان كرد: کار زنان در جامعه عشایری بختیاری به دو قسمت عمده تولیدی و غیر تولیدی تقسیم می‌شود.
ويگفت: این دو قسمت گاهی چنان در یکدیگر در می‌آمیزد که جدا کردن این فعالیت‌ها از همدیگر مشکل به نظر می‌رسد کارهای تولیدی که بیشتر در بخش کشاورزی متجلی می‌شود، عمده‌ترین قسمت آنرا فعالیت دامداری و خدمات مربوط به دام تشکیل می‌دهد که مهمترین این فعالیت‌ها عبارتند از: شیردوشی، تهیه فراورده‌های شیری که این فعالیت بعد از شیر دوشی و تبدیل شیر به ماست آغاز می‌شود، مشک‌زنی و تهیه کره و غیره- ديگري تولید مواد اولیه بافندگی برای بافت سیاه‌ چادر و صنایع بافندگی خانواده، تولید صنایع دستی که خود بسیار متنوع است.
وي افزود: کارهای غیر تولیدی، شامل فعالیت‌هایی است که منظور از تولید آن، ارائه محصول برای فروش نیست این کارها عمدتاً جزو وظایف خانه‌داری زنان به شمار می‌رود که شامل این فعالیت‌ها است: پختن نان و خوراك، حمل آب از سرچشمه تا محل مصرف، جمع‌آوری و حمل مواد سوختی، نگهداری و مراقبت از کودکان و فرزندان خانوار، سایر امور خانه‌داری از جمله شست‌وشو و از اين قبيل وظايف.
اين كارشناس ارشد ايرانشناسي با اشاره به لالایی‌های مادرانه بختیاری ياد آور شد: لالایی‌ها یکی از قدیمی‌ترین و زیباترین ترانه‌های عامیانه هستند که با آواز حزین، برای خواباندن و گاهی نوازش کردن کودکان، توسط مادران خوانده می‌شود و مانند همه ادب عامه، سرشار از زندگی و واقعیت‌های آن است.
حسين پور اضافه كرد: در این ترانه‌ها، مادران آرزو‌ها، دردها و رنجها، دیدگاهها، مهر و عواطف مادری، یادها‌، برنامه‌ها و تصمیم‌ها، مسائل سیاسی، مذهبی و تاریخی و غیره را در کالبد لالائیها می‌ریزند و آنها را عرضه مي كنند.
وي گفت: در واقع، این ترانه‌هاي كودكانه مادران- لالایی‌ها-  علاوه بر خواباندن و ايجاد آرامش براي كودكان، خود دارای مضامین مختلف و محتوای بسیار ارزشمندي هستند كه می‌توان در آنها، از مسائل و مشکلات و آرزوهای مادران و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، تا حدودي شناخت پیدا کرد.
وي تصريح كرد: درجوامع کوچ‌نشین از جمله عشایر بختیاري محتوای این لالا‌یی‌ها با نوع زندگی ایشان و محیط پیرامون و مسائلی که مربوط به ایل است، تناسب دارد.
حسين پور اظهار داشت: مادران بختیاری، ترانه‌های زیبایی برای خوابانیدن کودک خود در قالب لالایی‌ها دارند، در این ترانه‌ها مادر گاهی تا پاسی از شب، موقعی که همه در خواب خوش هستند در کنار گهواره کودک خود می‌نشیند و با او اُنس گرفته و هم کلام می‌شود کودکش در اینجا به اصطلاح حکم سنگ صبور او را دارد و مادر با زمزمه‌های غمناک از کار و تلاش خود و ناملایمات و نامرادی‌های روزگار و آرزوهای خود برای طفلش  سخن می‌گوید و به تسکین دل خویش می‌پردازد.
 وي اظهار داشت: این ترانه‌ها  نشانی از عظمت روح زنان بختياري دارد و با همه سختی‌ها و مشکلات ناشی از کار روزانه و نارسایی‌هایی که در زمینه اقتصادی دارد، هرگز زبان به شکوه و شکایت نمی‌گشاید.
 انتهاي پيام/